Frontlinie verhalen

Via het project Extra handen voor de zorg hebben veel mensen hun steentje bijgedragen aan de bestrijding van het coronavirus. Hoe zij het geven van hulp ervaren lees je hier.

“In april werd ik gematched met verpleeghuis Crimpenersteijn van de Zellingen. Normaliter werk ik als docent Verpleegkunde maar omdat de school gesloten is kon ik bijna twee maanden bijspringen in het verpleeghuis.

Ik heb genoten van iedere dag. Het is een prachtige afdeling met hele betrokken collega’s die in deze bijzondere tijd van Covidmaatregelen hebben laten zien dat zij elkaar kunnen versterken en goede zorg kunnen leveren. Het is jammer dat het voorbij is, ik ga de collega’s en de zorgvragers heel erg missen,” vertelt Kooske Franken ons.

Monique van Zanten werkte als vrijwilliger op de cohort van Laurens schreef daar dagelijks een column over.

“’Hallo ik ben Monique, verpleegkundige, zeg maar wat ik moet doen!’ Niet helemaal eerlijk want eigenlijk manager in het bedrijfsleven maar soit… Al snel had ik mezelf als een gekko vastgekleefd aan de medewerker kinderopvang en tegelijk de luchthavenbeveiliger aan de vaste zorgmedewerker van de organisatie gekoppeld, de investeerder als hulp in de keuken aan de afwas gezet en de 24 bedden verdeeld in 2×12. Zo dat gaf wat overzicht.. “

“Natuurlijk ben ik bang, maar zolang angst niet omslaat in paniek kan ik het handelen. Met volle angst vooruit dan maar!”, aldus Monique. Lees haar blogs op http://avonddienst.simplesite.com/